Ölüm

Sartre kardeşimiz sormuş, teşekkür ederim.


Sartre: Yakında öleceğini bildiğimiz biri için hem yakında öleceği için hem de öldükten sonra öldüğü için ve bunun yanında da bu konuda bir şey yapmayı başaramadığımız için üzülmek ne kadar mantıklıdır?

Sartre: Ya da ölüme mantıkla yaklaşabilir miyiz? Yoksa, ölüm de aşk gibi mantık dışı bir tuzak mıdır?

Sartre: Bu bağlamda askerlik, ölüm ve aşk arasında bir bağlantı kurmak bizi yeterince eğlendirebilir mi? Gülmenin hafifliği ölümün ağırlığını bastırabilir mi?

Sartre: Son olarak: Ölüm sonrası helva yememiz hazımsızlığımıza dünyevi bir çözüm aramamızdan mıdır?

Her soruya bir sıra numarası vereyim ve 1. soruyla başlayayım.

1.

Üzülmek kesinlikle mantıksız değildir, çünkü ölümün mantıkla bir ilgisi yoktur. Eğer zaten yapabileceğimiz bir şey olsaydı ve bunu yapmayıp birisini ölüme yollaydıysak hissedeceğimiz en insani duygu pişmanlık olurdu. Ölen birisinin ardından pişmanlık duymadığımız sürece üzülmek en normal en sağlıklı tepkidir. Üzülmek veya üzülmemek zaten kontrol altında tutabildiğimiz bir şey değil. Giden kişinin arkasından seviniyorsanız vardır bir şey...

2.

Ölümün tuzak olmadığını bilen canlıların hepsinin soyu tükenmiş durumda. (eğer olmuş olsa bile) Hepimiz biliyoruz bir gün öleceğimizi. Mutlak gerçektir. Bundan daha ciddi bir şey yoktur. Hayata sıkı sıkıya sarılmamızın, bu dünyaya çivi çakmaya çalışmamızın sebebidir bir gün öleceğimizi bilmenin getirdiği yük. Aşk'la ölüm arasında kurabildiğim tek bağlantı ikisinin de körlüğü yol açması biri kalıcı biri geçici. Tabi ölümün nasıl bir duygu olduğunu bilmemizin bir yolu yok, başka ortak noktalar da olabilir ama aşk bitince de hayat bitince de huzur içinde olmayı hak etmeyen kimse yoktur bu dünyada.

3.

Ölümün ağırlığını hiçbir şey hafifletemez. Kimse onunla baş edemez. Biraz geciktirmek mümkün ama kesin sonuçtan kaçış kesinlikle yoktur. Unutmak işe yarayabilir ama geçici olacak tabi, her zaman ölüm ensemize soğuk soğuk üflemeye devam edecektir.

4.

Helva yapılır hemen kolayca, anında, şeker var içinde, glikoz, temek besin kaynağımız. Yaşamımızı sürdürmeye devam ediyoruz.